Een verslag van een duiker

BZN ontmoet….
Hallo, mijn naam is Klaas. Jullie kennen me vast wel van de duikclub. Tja, ik dacht laat ik een iets schrijven want we hebben het de laatste tijd weer druk gehad met het begeleiden van verschillende evenementen. Het begon toen René mij vroeg om bij de opnamen van "BZN ontmoet"in Lemmer als duiker te functioneren en dat leek me erg leuk. Toen we aankwamen wou een ambtenaar van de Lemster dorpswacht ons niet doorlaten. Na een beetje praten (slijmen) over zijn mooie uniform mochten we toch verder. Na het aankleden, ik in duikuitrusting en René in de clubtrui, zijn we aan boord van de hare majesteit "de Zodiak" gestapt (Zodiak is een merk rubberboot).

We waren toch wel erg zenuwachtig want om BZN, Danny Chgristiaan, Benny Nijman en Cooldown café live te kunnen aanschouwen moest toch wel iets geweldigs wezen, hadden we ons voorgesteld. Maar we wisten dat de veiligheid van het laaiende enthousiaste publiek gewaarborgd moest blijven, je weet wel, totaal in trance zijnde fans, die denken dat z e over water kunnen lopen. Maar die hebben we (helaas) niet kunnen ontdekken. Wel hadden we bijna twee nieuwe leden bij de club. Een van die twee was een man die volgens ons een drankcontroleur in functie moest zijn, maar kennelijk had hij last van de drukte of was hij een echte Fan want het lopen en praten ging niet zo vloeiend. Dus na een kort gesprek konden we weer verder met het doel waar we voor waren gekomen. |Nummer twee was een vrouw die gelijk al beginnen wou en bij ons in de boot wou stappen. Uiteindelijk ging het haar erom om met ons naar Danny te varen en daar een handtekening te vragen, maar na een korte uitleg over onze belangrijke taak zag ze daar toch maar vanaf. Maar we zijn uiteindelijk toch in beeld geweest. Oh ja, we hebben ook nog koffie en een plakje cake gekregen van een stel fans. René wou het niet toegeven maar ik denk dat hij toch een beetje fan is van Danny, want de dagen daarna zong hij steeds hoela hoela hop hop hop.

Lemmer beach Festival
Op de afsluiting van het zwembadseizoen vroeg René mij of ik ook wou helpen bij het Lemmer beach festival. En dat wou ik ook wel, het zou plaats vinden op 12, 13 en 14 juli van 17.00 tot 24.00 uur. Donderdag 12 juli ging niet door want ik kon niet, balen ik moeste overwerken. Maar de volgende dag 13 juli kon ik wel. Vrijdag de 13e! Ik had 's middags al instructies van René gekregen en zo was ik dus om 16.30 uur aanwezig op de beach pary, in duikpak uiteraard. Bij de ingang vroeg de bewaking wat ik van plan was in mijn pakje, dus legde ik mijn taak uit en werd doorgelaten. Daar kreeg ik een roze bandje om te kunne te laten zien dat ik bij de beveiliging hoorde. Maar ik was er net en dacht "ik heb zin in koffie"en ging dus mee met de reddingsbrigade naar de kantinetent backstage, waar wij mochten komen (want we hadden roze bandjes om). Opeens zag ik een jonge, best wel knappe vrouw tot haar enkels in het water staan, dus voelde ik mij genoodzaakt om haar even aan te spreken over de temperatuur van het water en dat alleen zwemmen gevaarlijk was. Ik wilde haar wel begeleiden, helaas was ze daar niet van gediend maar als ze ging zwemmen zou ze mij wel roepen.
He concert begon met een optreden van een of andere vage band, waarvan ik de naam ben vergeten, iets van Zuid-Amerikaanse muziek. Het tweede optreden was van Twarres, wat volgend een ander lid van de duikclub erg leuk was (Patricia Boschma).
Het derde optreden was van De Kast en het vierde was volgens mij hét optreden van de avond, namelijk "De band zonder banaan". Aan de naam van de band dacht ik met een hoempapap band te maken te hebben. Ik verwachte nummers van Nederlands zangers maar de schijn bedriegt. Het was echt een goed stukje rock muziek en echt de moeite waar d om te zien. Tussen de optredens door waren we natuurlij backstage, om daar van de gratis drankjes en hapje te genieten. Wie natuurlijk ook back stage waren, waren de artiesten en daar hebben we ook uitgebreid naar zitten kijken. O ja, Sieb is even groot als die lui van Twarres en ze drinken allemaal bier. Wat mij daar opviel was dat de jonge mooie vrouw, die wou gaan zwemmen daar ook was en ik kwam er achter dat ze de violiste was Twarres was. Na het einde van het festival hebben René en ik nog even nagezeten met de crew en artiesten (24.00 tot 02.00 uur). We hadden te horen gekregen dat we de volgende dag niet meer nodig waren maar dat namen we natuurlijk niet. We besloten de volgende dag met onze roze bandjes gratis van het optreden te genieten. Feestnummer René besloot toch maar naar huis te gaan en ben ik alleen gegaan. Wat mij wel beviel was dat ik als niet-duiker natuurlijk aan de alcohol kon en daar heb ik dus ook ruim gebruik van gemaakt, mijn auto heb ik de volgende dag weer opgehaald, maar de avond was beregezellig, het begon met Kajak, een band die bijna aan de zuurstof moest, zo oud waren de bandleden. Het tweede optreden was De kast, elke keer weer hetzelfde (blasé). Het derde waren "de Boswachters"waarmee we onze jeugd konden herleven met "In de maneschijn"waarmee het hele publiek meedeed. Het vierde en laatste was Rowen Heze wat ook wel feesten was en toen dus lopen naar huis.

Nokia Summer tour
Er was mij ook gevraagd om als duiker bij de Nokia Summer Tour aanwezig te zijn. En dat wou ik wel want hier komen natuurlijk veel mooi, huh…….een hoop mensen op af. We waren met 4 man, 2 duikers (René en Klaas) en 2 reddingsbrigade-mensen (Suske & Wiske). We zouden een wisseldienst draaien, 1 uur in het bootje van de reddingsbrigade en dan weer op de muziekboot, maar daar wouden we mee wachten tot het wat drukker werd. Natuurlijk hadden we een complete set klaar staan in geval dat er toch zwemmers zouden zijn maar die bleven uit. We zijn ook nog druk bezig geweest leden te werven voor de duikclub, maar afwachten of dat succes heeft gehad. We hebben wel heel veel leuke reacties gehad op onze aanwezigheid zoals:
Zijn jullie duikers? Antwoord: nee wij zijn rubberliefhebbers en dragen dit elke week.
Mmm, leuke outfit, jullie hebben lef hoor (dank je wel). O nee, jullie horen bij de beveiliging, de duikbrigade, nou goed!.
Als ik spring duiken jullie mij dan weer op? Antwoord: als jouw vriendin ook springt, dan misschien wel.
Ik spring hoor. Antwoord: even geduld, we halen eerst wat te drinken.
Na een paar uur bleek het niet meer nodig te zijn dat wij continu paraat stonden, en konden we dus tot het einde meehousen in onze rubber outfit, wat erg leuk was. De DJ's gingen met een soort lift tijdens het draaien van het ruim naar het dek en weer terug. Toen het feest afgelopen was (03.00 uur) hebben we nog even standby gestaan, mochten er toch nog mensen gaan zwemmen, maar dat was niet geval. We hoefden alleen maar een mobieltje te duiken (NOKIA). We waren omstreeks 05.00 uur thuis.

Terug naar archief